คนที่ทำให้เราโกรธเขาก็คือครูเรา
คนที่ทำให้เรารักเขาก็คือครูเรา
คนที่ทำให้เราไม่พอใจเขาก็คือครูเรา
คนที่ทำให้เราเกลียดเขาก็คือครูเรา
ไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือสิ่งของ
ล้วนเป็นครูของเราทั้งสิ้น
แม้กระทั่งซากศพของสัตว์ที่อยู่กลางถนน
หรือแม้แต่ก้อนหินเพียงก้อนเดียว
ให้เราเคารพสิ่งเหล่านี้ เพราะสิ่งเหล่านี้คือครูของเรา
ดังนั้นถ้าใครเจอสิ่งเหล่านี้นั้น
ก็ดีใจได้เลยว่า ครูยังไม่ทิ้งเรา
และถ้าเราไม่เจอสิ่งเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว
นั่นคือคนที่ทำให้เราเกลียด แต่เราไม่มีความเกลียด
ทำให้โกรธเราก็ไม่โกรธ
เราก็ดีใจได้แล้วว่า ครูเขาไว้วางใจเราแล้ว
เราได้วางใจของเราเอง จากการยึดมั่นถือมั่น
ยึดในร่างกายเราและบุคคลอื่น ยึดจากสรรพวัตถุต่างๆแล้ว
นั่นคือเราไม่ได้ยึดกับสิ่งใดอีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น